Page 12 - Poradnik metodyczny kl 2 LO
P. 12

MODLITWA


                    „Akt nadziei”.


                WPROWADZENIE


                    Akt nadziei mówi o naszym zaufaniu do Boga i nawiązuje do treści,
                jakie w tym roku szkolnym będziemy przeżywać na katechezie. Mówi
                o  tym  również  tytuł  katechizmu  dla  klasy  drugiej  do  nauki  religii
                w szkole ponadpodstawowej: W poszukiwaniu wiary i nadziei.

                    Nadzieja, jako cnota Boska, pozwala nam oczekiwać tego, co Bóg
                w swej dobroci nam ofiaruje. Zawsze występuje w towarzystwie wiary
                i miłości. Umacnia się, gdy podejmujemy odpowiedzialność za decy-
                zje wiary. Przygotowaniem do przeżywania nadziei w duchu zaufania
                Bogu jest dziękczynienie za Jego nieustanną obecność w naszym życiu.
                    Uczeń odczytuje świadectwo z katechizmu. Następuje wspólna ana-
                liza tekstu i podsumowanie katechety.


                    „Kochany Ojcze, Boże Wszechmogący!
                    (...)  Dziękuję  Ci,  że  pokazałeś  mi  swoją  moc.  Stwarzając  chaos,
                a później go porządkując, dałeś mi nadzieję, że poradzisz sobie rów-
                nież  z  chaosem  w  moim  życiu.  Dziękuję,  że  zwróciłeś  moją  uwagę
                na fakt, że porządkowałeś chaos, zaczynając od rzeczy fundamental-
                nych.
                    (...)  Dziękuję,  że  pokazałeś  mi,  że  zawsze  jesteś  przy  mnie,
                zawsze wyprzedzasz mnie o krok, by jak kochający Rodzic powitać
                mnie otwartymi ramionami w każdym miejscu, do którego zmierzam.
                    (...) Dziękuję Ci, że odsłoniłeś przede mną mój stosunek do Ciebie.
                Teraz wiem, że przyglądam się Twojemu życiu jak obserwator, ale bra-
                kuje mi zaufania, aby w pełni w nim uczestniczyć. Dziękuję Ci za to,
                że pokazałeś mi, że Ty nie chcesz mojego zaufania w 100%. Wystarczy
                Ci, że będę «wierna w rzeczach niewielu...» (Mt 25,21).
                    (...)  Dziękuję,  że  pozwoliłeś  mi  poczuć,  że  Twoje  przykazania
                nie ograniczają mojej wolności.
                    Dziękuję, że pozwoliłeś mi doświadczyć, jak Ciebie boli mój grzech.
                Teraz już wiem, jak ogromny to ból. Wybacz Ojcze.
                    (...) Bez Twojego wsparcia trudności wywołują niechęć, irytację.


                12
   7   8   9   10   11   12   13   14   15   16   17