Page 26 - Podrecznik_3_LO_2022
P. 26

24       I. DAĆ ODPOWIEDŹ (ODPOWIEDZIALNOŚĆ)                                                                                      I. DAĆ ODPOWIEDŹ (ODPOWIEDZIALNOŚĆ)


                       Zgłębiamy naukę Kościoła

                  Kościół opierając się na żywym słowie Jezusa Chrystusa, ukazuje, jaki czyn
                  nazywamy dobrym, a jaki złym.

                 „Czyn moralnie dobry zakłada jednocześnie dobro przedmiotu, celu i oko-
                  liczności. Zły cel niszczy działanie, chociaż jego podmiot byłby sam w sobie
                  dobry (jak modlitwa i post <po to, by ludzie widzieli>). Wybrany podmiot
                  już sam może uczynić złym całość działania. Istnieją konkretne zachowania
                  jak nierząd, których wybór jest zawsze błędny, ponieważ pociąga za sobą
                  nieuporządkowanie woli, to znaczy zło moralne” (KKK 1755).

                  Czyny ludzkie powinny mieć zawsze na uwadze dobro własne i drugiego
                  człowieka.
                 „Błędna jest więc ocena moralności czynów ludzkich biorąca pod uwagę tyl-
                  ko intencję, która je inspiruje, lub okoliczności (środowisko, presja społecz-
                  na, przymus lub konieczność działania itd.) stanowiące ich  tło. Istnieją, czy-
                  ny które z siebie i w sobie, niezależnie od okoliczności i intencji, są zawsze
                  bezwzględnie nie dozwolone ze względu na ich przedmiot, jak bluźnierstwo
                  i krzywoprzysięstwo, zabójstwo i cudzołóstwo. Niedopuszczalne jest czy-
                  nienie zła, by wynikało z niego dobro” (KKK 1756).

                  Człowiek nigdy nie może być środkiem do osiągnięcia celu. Nasze postę-
                  powanie powinniśmy konfrontować z najważniejszą normą moralną, jaką
                  dla chrześcijanina jest Dekalog.

                 „Prawda uczynków znajduje swoją podstawę w owym dwoistym zapisie
                  Prawa moralnego: tym, który znalazł się na Mojżeszowych tablicach De-
                  kalogu oraz w Ewangelii — i tym, który jest wyryty w świadomości mo-
                  ralnej człowieka. Sumienie zaś <staje jako świadek> owego Prawa, jak
                  pisze św. Paweł (...) Trzeba jednak, ażeby sumienie to nie było spaczone.
                  Trzeba, ażeby sam podstawowy zapis zasad moralności nie uległ deforma-
                  cji ze strony jakiegokolwiek relatywizmu czy też utylitaryzmu. (...) Chry-
                  stus pyta o stan Waszej świadomości moralnej. Jest to pytanie kluczowe
                  dla człowieka. Dla całego projektu życia, który właśnie w młodości ma
                  się ukształtować. Wartość tego projektu zależy w sposób zasadniczy od
                  prawdziwości i od prawości Waszego sumienia” (Jan Paweł II, List apostol-
                  ski „Do Młodych” z 1985 r., nr 6).

                  W procesie podejmowania decyzji w sprawach moralnych poważną rolę po-
                  winno odgrywać nasze sumienie, bowiem informuje ono nas o tym, co jest
                  dobre, a co złe.
   21   22   23   24   25   26   27   28   29   30   31