Page 18 - Podrecznik_3_LO_2022
P. 18

16       I. DAĆ ODPOWIEDŹ (ODPOWIEDZIALNOŚĆ)                                                                                      I. DAĆ ODPOWIEDŹ (ODPOWIEDZIALNOŚĆ)




                  jest naszym powołaniem. Prawdziwą wolność mierzy się stopniem gotowości
                  do służby i do daru z siebie. Tylko tak pojęta wolność jest prawdziwie twórcza,
                  buduje nasze społeczeństwo, buduje więzi międzyludzkie. Buduje i jednoczy,
                  a nie dzieli! Jak bardzo tej jednoczącej wolności potrzeba światu, potrzeba
                  Europie, potrzeba Polsce!” (Homilia na zakończenie Międzynarodowego Kon-
                  gresu Eucharystycznego, Wrocław, 1 czerwca 1997 r.).
                  Katechizm Kościoła Katolickiego poucza o dobrze rozumianej wolności
                  i odpowiedzialności:

                 „Im więcej człowiek czyni dobra, tym bardziej staje się wolnym. Prawdziwą
                  wolnością jest tylko wolność w służbie dobra i sprawiedliwości. Wybór nie-
                  posłuszeństwa i zła jest nadużyciem wolności i prowadzi do niewoli grze-
                  chu” (KKK 1733).
                 „Wolność czyni człowieka odpowiedzialnym za swoje czyny w takiej mierze,
                  w jakiej są one dobrowolne. Postęp w cnocie, poznanie dobra i asceza zwięk-
                  szają panowanie woli nad jej czynami” (KKK 1734).
                  Wolność musi opierać się na prawdzie i miłości. Wolność poza prawdą
                  i miłością jest karykaturą. Wolność chrześcijańska to wyzwolenie z niewoli
                  grzechu. Człowiek wtedy czuje się wolny, może na nowo zacząć odbudo-
                  wywać siebie, swoją relację z Bogiem i ludźmi. Zagrożeniem dla wolności
                  i odpowiedzialności człowieka jest odrzucenie Boga. Negacja prawdy obiek-
                  tywnej, czyli odrzucenie Boga, zawsze prowadzi do ateizmu.

                  Jan Paweł II mówił: „Ateizm rodzi się zawsze z negacji obiektywnej prawdy”
                  (Centesimus annus, 44).

                 Ateizm stanowi zaprzeczenie osobowego statusu człowieka. Przybiera róż-
                  ne formy i różnorako jest motywowany. Ateizm może być teorią (doktry-
                  ną) filozoficzną lub praktyczną, egzystencjalną postawą człowieka. Wtedy
                  człowiek może przyjąć, że istnienie Boga jest niepoznawalne (agnostycyzm)
                  lub, że problem istnienia czy nieistnienia jest nierozstrzygalny (sceptycyzm).
                  Taki pogląd prowadzi do „duchowej pustki”. Człowiek byłby wewnętrznie
                  sprzeczny. Konsekwencje negacji Boga mają także skutki w kształtowaniu
                  teorii społecznych i politycznych.
   13   14   15   16   17   18   19   20   21   22   23