Page 14 - Poradnik metodyczny kl 8 SP
P. 14

ufności. W Dziejach duszy napisała: „Nie ustawaj w ufności. Jest nie-
                możliwe, by Bóg na nią nie odpowiedział, zawsze bowiem obdarza nas
                w takiej mierze, w jakiej Mu ufamy”.
                    Ufność pokładana w Bogu, to przede wszystkim powierzenie się
                Jego Miłosiernej Miłości. Nawet grzech śmiertelny nie jest tamą dla tej
                ufności, jeśli z sercem pełnym żalu wracamy w Ojcowskie ramiona Boga.
                    Ufność wyraża się w zawierzeniu Bożej Opatrzności. Bóg – naj-
                czulszy Ojciec wie, jakimi drogami prowadzić swoje dzieci.

                    – Jaką cechę charakteryzuje fragment?
                    – W czym się wyraża ufność?

                    Grupa III
                    Miłość,  bez  wątpienia,  jest  największym  pragnieniem  ludzkiego
                serca.  Jednak  często  pytamy,  jak  ją  odnaleźć,  gdzie  leży  jej  źródło?
                Jak kochać, by nie zostać oszukanym i skrzywdzonym…? Chrześcijanin
                znajduje odpowiedź w Ewangelii. To właśnie tam jest źródło i sens
                miłości.  Bóg  na  każdej  stronie  Pisma  Świętego  zapewnia  o  wiernej
                i gorącej miłości ku nam, a mimo to tak trudno nam uwierzyć w tę nie-
                odwołalną Bożą miłość.
                    Św. Teresa z Lisieux, przeżywając miłość na drodze dziecięctwa
                duchowego odwołuje się do obrazu dziecka, które trzyma Ojca za rękę.
                Dziecko jest radosne i szczęśliwe ponieważ wie, że jest przez Ojca ko-
                chane. Trzymając Ojca za rękę powierza mu siebie bez obawy i lęku.
                W  Dziejach  duszy  Teresa  napisała:  „Kochać,  to  po  prostu  pozwolić
                działać Panu Bogu, trzymając Go nadal za rękę”.
                    Miłość do Boga jest „duszą” drogi dziecięctwa duchowego oraz siłą
                napędową rozwoju życia duchowego. Bez miłości nie jesteśmy zdol-
                ni do wierności, poświęceń, wyzbycia się własnej wygody i egoizmu,
                do przyjęcia trudu i cierpienia. Miłość stała się sensem życia Teresy
                i motorem wszystkich jej czynów. W klauzurowym życiu zakonnym
                św. Teresa, nie miała sposobności do wykonywania wielkich dzieł apo-
                stolskich, uczyła jednak: „Podniesienie szpilki z powodu miłości może
                kogoś nawrócić! Cóż za tajemnica! Ach, tylko Jezus może nadać taką
                wartość temu, co czynimy, kochajmy Go więc ze wszystkich sił”.
                    Zwyczajna codzienność, prozaiczne czynności, jeśli są wypełnione
                miłością, cieszą serce Boga i nabierają mocy zbawczej.




                52
   9   10   11   12   13   14   15   16   17   18