Page 16 - Ja_tez_jestem

MODLITWA

Modlitwa to osobiste spotkanie każdego człowieka z Panem Bo-

giem. To, że osoby z głębszą niepełnosprawnością intelektualną
często nie mówią, nie oznacza, że nie mogą się modlić. Uwielbie-

nie Pana Boga, dziękczynienie, przebłaganie za grzechy, czy prośby
można przekazać Mu bez użycia słów.

Punktem wyjścia do uczenia modlitwy jest stworzenie odpowied-
niej atmosfery. Przyzwyczajamy dziecko do bycia obok modlących

się rodziców, potem mówimy mu, że Bóg Ojciec/Pan Jezus/Duch
Święty (tych określeń używamy zamiennie nie wdając się w tłuma-

czenie istoty Trójcy Świętej) jest z nami, choć Go nie widzimy, a On
nas widzi i słyszy, co chcemy Mu pokazać i powiedzieć.

Modlitwę rozpoczynamy i kończymy znakiem krzyża wykonywa-

nym w dostępny dziecku sposób (choćby tylko zamiarem uczynie-
nia tego gestu). Jeśli możliwości ruchowe dziecka na to pozwalają,

możemy je uczyć wykonywania znaku krzyża ruchem wspomaga-
nym bądź poprzez naśladowanie ruchów naszych rąk. Potem mo-

żemy do Pana Boga mówić o tym, co ważne.

Modląc się powinniśmy odwoływać się do tego, co dziecku jest
bliskie. Uczymy:

• mówić Panu Bogu, który nas bardzo kocha, że też Go kocha-
my;

• przepraszać za to, co dziecko mogło zrobić dobrze, ale nie zro-

biło, bo nie chciało (podajemy zawsze przykłady dobrych za-
chowań, których oczekiwaliśmy, by dziecko nie zapamiętało

złych);

14